Het drama van Oradour-sur-Glane. Een dorp in de Limousin, iets boven Limoges. Een welvarend dorp met ruim 1500 inwoners met diverse hotels,  restaurants, garages, een eeuwenoude kerk en een tramspoorlijn.  Tot 10 juni 1944...

Op die bewuste dag omsingelt een divisie van de waffen-SS het dorp en alle in- en uitgangen en toegangswegen worden afgesloten. Men beveelt de bevolking naar het marktplein te gaan, zogenaamd voor een identiteuitscontrole. Daar worden de mannen gescheiden van de vrouwen en kinderen. De mannen worden in groepjes naar diverse plekken in het dorp gebracht en geexecutuurd. Er wordt in het wilde weg gedood op straat en in de huizen om er voor te zorgen dat er geen getuigen overblijven.
Huizen worden geplunderd en in brand gestoken.

Vrouwen en kinderen worden verzameld in de kerk. Ondertussen zijn machinegeweren opgesteld tegenover de ingang van de kerk en als even later door de Duitsers de kerk wordt uitgerookt storten de vrouwen zich in paniek door de voordeur naar buiten waar ze worden opgewacht door de machinegeweren. Ze vluchten weer naar binnen maar even later wordt de kerk opgeblazen en in brand gestoken. Slechts één vrouw overleeft het bloedbad.
De lijken worden systematisch verbrand en in een massagraf gedumpt zodat identificatie niet meer mogelijk zou zijn.

Aldus het drama in een notendop*. In maart 1945 zijn de puinhopen bezocht door generaal De Gaulle, president van de voorlopige regering. Hij besliste dat de resten van het verwoeste dorp de functie moesten verkrijgen van monument. Hij besloot tevens dat het nieuwe Oradour op een steenworp afstand weer opgebstortten ouwd zou worden.